Chapter 1: the thing he can do
.
"What if you had a love ones na may tanong na ang buhay, ano ang kaya mong ibigay para sa kanya"
Isang lalake ang tahimik na itinutulak ang kanyang motor bike palabas ng kanilang gate. Bahagyang kumakabog ang kanyang dib dib habang inilalabas niya ito. Panay ang sulyap niya sa bintanang nasa itaas ba bahagi at po nakikita naman niya ito.
"Konti nalang, malapit na" bulong niya hanggang sa makarating siya sa di kalayuan sa kanilang tahanan.
Naupo siya sa motor at tila ba may inaantay.
Tila ba may inaantay siya at nag aalala. Panay ang sulyap niya sa kanyang relo sabay lingon niya sa kanilang gate.
"Asan kana ba Edie" bulong ni sa sarili tapos bumaba siya sa motor at palakad lakad sa isang lugar.
Naisipan niyang bumalik sa gate at sumilip.
Makita niya si Edie na patakbong tumatakbo palabas habang habol habol siya ng kanilang Ina.
Napapigil siya sa pag hinga at napadilat ang kanyang mga Mata.
"Naku patay huli" bigkas niya ng mahina.
"Kuya Tara na nagising si mama baka pigilan ako noon" wika ni Edie na nag mamadali.
"William pigilan mo si Edie baka kung San na naman yan pupunta" sigaw na malakas ng kanilang Ina.
Nakatitig lang si William sa kanyang Ina nagawa ito dahil tatakasan na naman namin siya.
Tumingin siya sa nag mamadaling si Edie.
"Tara ba kuya bilis" pag mamadali ni Edie.
Gusto ni William na sundin ang kanyang Ina dahil sa nag aalala siya sa kalagayan ni edie. Pero gusto din niyang sundin ang kagustuhan ni edie dahil din sa kalagayan niya.
Litong lito siya di niya alam ang gagawin.
Nanatili lang siyang nakatayo di malaman ang gagawin.
"Kuya Tara na" pangungulit ni Edie tapos hinawakan siya sa balikat.
Alam ni William na pag umalis si Edie ay baka samain ang mama nila. Nag aalala siya dito kaya.
Kinuha niya ang kamay ni Edie na nakahawak sa kanya.
Inilagay dito ang Susi ng motor at sinabi ng
"Sige na, ikaw na ang umalis. Habilin mo nalang sa guard ang motor kukunin ko nalang soon" sabi ni William.
Tiningnan siya ni Edie at niyakap
"Salamat kuya" sabi into
"Sige na tama na umalis kana wag mo Kong kalimutang tawagan ha" sambit ni William
Tumango lang si Edie saka siya umalis
"Edie!" Sigaw ng mama nila lumapit si William sa mama niya at inalalayan.
"Bakit mo siya hinayaan baka mapano ton kailangan nila tayo" galit na sabi ng mama niya.
"Mas kailangan niya iyon" sagot ni William habang pinipigilan ang kanyang Ina. Hanggang sa makalayo si Edie.
Mga ilang oras lang ay narating na ni Edie ang daungan ng barko. Inihabilin niya sa guard ang Susi para kunin ng kuya ang motor.
Bakas sa mukha ni Edie ang kasiyahan. Parang isang nakakulong na ibon na muling nakalabas sa kanyang hawla.
Nakatayo siya sa unahan ng barko sa pinaka mataas na bahagi at po nakikita naman ang hanging na humahampas sa kanya.
Nakangiti siya habang nakabuka ang mga kamay.
"Hmmmm haaaa, ang sarap pala sa labas ng aming bahay" masayang sabi ni edie.
Sa loob ng bahay nila ay nag gagalaiti ang nanay Nina William dahil sa pinayagan niya si Edie na umalis.
"Hay naku William pang ilang beses na ba ito" sabi ng nanay nila habang nakatayo sa nakaupong si William sa bandang gilid ay tahimik na nakikinig ang ama nila.
"Hindi lingid sa ito ang kalagayan niya. Hindi kana nag aalala sa kapatid mo?" Dag dag ng nanay nila.
"Alam ko po ma, Simula pa ng bata pa kami, kami na ang laging mag kasama. Kaya alam ko lahat, lahat sa kanya" nakatungon sagot ni William.
"Alam mo naman pala! Bakit hinayaan mo pa" sagot ng nanay niya.
Natahimik si William at napamulat
"Da- dahil... Yun po ang kaligayahan niya" nakatungong sagot ni William.
Lumapit sa kanya ang kanyang Ina
"Kahit ano pa ang dahilan niya. May naramdaman ang kapatid mo Hindi pedeng Hindi niya tayo kasama. Hindi pedeng Hindi niya ako kasama" gamit na sagot ng nanay ni William.
Hindi makasagot si William napatingin siya sa sumasabog niyang Ina.
Ramdam niya ang takot sa puso into niya kanyang ipag tanggol ang sarili niya kahit na gusto niyang sabihin.
Napatingin siya sa kanyang ama na tahimik lang na nakikinig sa kanilang dalawa.
Tumango lang ito na parang sinasabing hayaan mo nalang.
Napalingon siya sa gilid ng kanyang ama kung San nakapatong ang larawan bilang dalawa ni Edie ng bata pa sila.
Na sabi niya sa sarili na tama lang ang ginawa niya.
Tumungo nalang siya at nanahimik.
Tumayo ang ama niya at kumuha ng isang baso ng tubig at ibinigay sa Ina Nina William. Nang nakainom na ng tubig ang nanay ni William kumamal ito ng bahagya at sinabi ng
"Iuwi mo siya dito" mahina ng sabi into. Sabay tingin sa kanya ng kanyang Ina.
"Iuwi mo siya dito, pag nang yari sa kanya ng masama di kita mapapatawad" dag dag ng Ina ni William sabay alis deretso sa kanyang kuwarto.
Nabigla si William sabay habol ng tingin sa kanyang Ina papasok sa kuwarto.
Lumapit sa kanya ang kanyang ama at sinabi ng
"Wag mong alalahanin iyon, nag aalala lang iyon"
"Sige na sundan mo na ang kapatid mo ako na ang bahala sa motor mo" dag dag ng ama ni William.
Walang nagawa si William kundi sundan ang kapatid. Tinatawag niya ang no. Ni Edie kasi nakapatay ang phone nito.
Kaya bumili siya ng ticket para puntahan ang pinuntahan ni Edie at umaasang tatawagan siya nito.
.
..
pa baba ng bako si Edie
kakaibang kaligayahan ang nadarama niya dahil sa wakas makakalimutan na niya ang sakit niya
Walang kapantay ang ngiti niya na tila Hindi mababayaran
"hohooo" sigaw nito tapos patakbong bumababa ng barko
pag kababa niya ay may narinig siya ingay na nang gagaling sa bag niya
nag tataka siya kung ano iyon
agad niyang binuksan ang kanyang bag at nakita niya ang table na nag a alarm.
"Oras na pala ng pag inom ko ng gamot" sambit nito
"Si kuya talaga" dag dag nito nag bago mukha niya at na lungkot.
Dumukot siya sa bag at hinanap ang gamot.
Nang makita na niya kakaibang kalungkutan ang kanyang nadarama.
Ibinalik niya ito sa bag tapos nag patuloy sa pag lakad.
Bago pa siya makalayo ay biglang sumakit ang dib dib niya.
Kakaibang sakit ang naramdaman niya namilipit siya sa sakit at napahawak sa isang poste. Naupo siya sa gilid nito at nag pahinga ng sandali
Muli niyang kinuha ang kanyang gamot.
Naiinis siya sa sarili niya dahil Hindi niya nagawa ang gusto niya na parang isang normal na tao. Napayuko ito na parang maluluha. Sinusuntok suntok niya ang kanyang hita habang hawak nito ang bote ng kanyang gamot.
Pinipilit niyang pag labanan ang sakit dahil ayaw niya dumipende dito kahit alam niya na baka kung mapaano pa siya
Nasasaktan man siya pero nilalabanan niya ito
"Waaahhhh" sigaw niya habang sobrang higpit sa pag kakakapit ni Edie sa gamot
Napansin siya ng mga tao at agad na napalibutan siya.
"Are you okay" tanong ng isang Singaporean na nag magandang loob sa kanya.
Bahagyang naitulak ni Edie ang lalake at tumayo
"I am okay" sagot ni Edie
Tapos binuksan niya ang kanyang gamot at ininom ito.
Inalalayan siya ng lalake ng Singaporean at inuopu siya sa upuang malapit sa kinalalagyan nila.
"Are you sure you are okay?" Muli tanong ng lalake
"Don't worry I just forgot my medicine. I m okay now" sagot ni Edie
"Are you sure" paniniguro ng lalake.
"I'm okay go ahead I'm fine" sagot ni Edie
Dahil sa sinabi ng iyon ni Edie ay umalis na ang lalake.
Napasandal sa upuan si Edie at napabuntong hininga. Nilingon niya ang bote ng kanyang gamit at sinabing
"Hindi na ba talaga kita mawawala sa buhay ko"
.
.
Sinundan
..
pa baba ng bako si Edie
kakaibang kaligayahan ang nadarama niya dahil sa wakas makakalimutan na niya ang sakit niya
Walang kapantay ang ngiti niya na tila Hindi mababayaran
"hohooo" sigaw nito tapos patakbong bumababa ng barko
pag kababa niya ay may narinig siya ingay na nang gagaling sa bag niya
nag tataka siya kung ano iyon
agad niyang binuksan ang kanyang bag at nakita niya ang table na nag a alarm.
"Oras na pala ng pag inom ko ng gamot" sambit nito
"Si kuya talaga" dag dag nito nag bago mukha niya at na lungkot.
Dumukot siya sa bag at hinanap ang gamot.
Nang makita na niya kakaibang kalungkutan ang kanyang nadarama.
Ibinalik niya ito sa bag tapos nag patuloy sa pag lakad.
Bago pa siya makalayo ay biglang sumakit ang dib dib niya.
Kakaibang sakit ang naramdaman niya namilipit siya sa sakit at napahawak sa isang poste. Naupo siya sa gilid nito at nag pahinga ng sandali
Muli niyang kinuha ang kanyang gamot.
Naiinis siya sa sarili niya dahil Hindi niya nagawa ang gusto niya na parang isang normal na tao. Napayuko ito na parang maluluha. Sinusuntok suntok niya ang kanyang hita habang hawak nito ang bote ng kanyang gamot.
Pinipilit niyang pag labanan ang sakit dahil ayaw niya dumipende dito kahit alam niya na baka kung mapaano pa siya
Nasasaktan man siya pero nilalabanan niya ito
"Waaahhhh" sigaw niya habang sobrang higpit sa pag kakakapit ni Edie sa gamot
Napansin siya ng mga tao at agad na napalibutan siya.
"Are you okay" tanong ng isang Singaporean na nag magandang loob sa kanya.
Bahagyang naitulak ni Edie ang lalake at tumayo
"I am okay" sagot ni Edie
Tapos binuksan niya ang kanyang gamot at ininom ito.
Inalalayan siya ng lalake ng Singaporean at inuopu siya sa upuang malapit sa kinalalagyan nila.
"Are you sure you are okay?" Muli tanong ng lalake
"Don't worry I just forgot my medicine. I m okay now" sagot ni Edie
"Are you sure" paniniguro ng lalake.
"I'm okay go ahead I'm fine" sagot ni Edie
Dahil sa sinabi ng iyon ni Edie ay umalis na ang lalake.
Napasandal sa upuan si Edie at napabuntong hininga. Nilingon niya ang bote ng kanyang gamit at sinabing
"Hindi na ba talaga kita mawawala sa buhay ko" ni William si Edie papuntang Singapore kahit na Hindi niya alam kung San ito na roon hanggang sa makasakay na siya ng barko ay di parin natawag si Edie.
Sa mga mabilis ba pang yaamyaring iyon ay labis na naguguluhan si William. Sa isip at sa kanyang damdamin. Naisipan niyang lumabas ng kanyang kuwarto sa barko para mag pahangin at baka sandaling makalimutan ang mga nang yayari.
Nakatayo siya sa itaas na bahagi ng barko kung San kitang kita niya ang malawak na karagatan. Walang gaanong makita kundi isang malawak na tubig ng dagat.
Gumagaan ang pakiramdam niya dahil sa sariwang hanging humahampas sa kanya
Ipinikit niya ang kanyang mga mata at hininga ng malalim
"Hmmmm haaa" iminulat niya ng dahan dahan ang kanyang mga mata.
Pumasok sa isip niya na Sana nakita run ito ni Edie.
Muling bumalik sa ala- ala niya ang kabataan nilang dalawa.
"Wow ang ganda" masayang boses ng batang si Edie. Habang pinag mamasdan ang isang lawa na nasa ibaba sa gitna nito ay isang maliit na bulkan.
Lumapit ang labing dalawang taong gulan na si William.
"Ingat ka Edie baka mahulog ka" sabi nito saka binuhat si Edie at iniupo sa sementadong harang ng bangin.
"Salamat kuya dinala mo ako dito. Mula kasi ng dumating tayo dito lagi nalang ako NASA bahay" wika ni Edie na tuwang tuwa.
Abot teynga ang ngiti ni William habang pinag mamasdan ang kumikinang na mukha ni Edie. At kahit na nakatakip ng mask ang bibig niya alam ni William na nakangiti ito.
Kakaibang kalagayan ang nadarama niya kahit alam niya sa pag uwi nila ay mapapagalitan sila.
Sa tulong ng malakas na hangin na nag mumula sa malawak na karagatan bumabalik ang ala nalang iyon.
Napapangiti si William sa tuwa.
Itinukod niya ang kanyang dalawang sino niya sa bakal na pangharang ng barko at binaluktot ang kanyang katawan.
"Sana nag sasaya ka ngayon Edie" bulong ni William.
Biglang napalitan ng kalungkutan ang mukha ni William. Naalala niya ang sinabi ng kanyang Ina.
"Pag may nanyaring masama sa kapatid mo, Hindi kita mapapatawad"
Nakatungo si William at tila ba pinag hinaan ng loob.
"Hmmm bwuuu" hunting hininga niya
Muli niyang ibinalik ang tingin sa malawak na dagat.
Naisipan niya para siyang barking ito, tinatahak ang lugar na walang pamimilian. Bata deretso lang.
Tumalikod siya at isinandal niya ang likod niya sa bakal na parang ng barko. Tumingala siya sa langit at pinag masdam ang bughaw na kalangitan.
"Makatulog nalang kaya" sambit nito
Mamaya Maya biglang may isang babae ang nag papahangin di kalayuan sa kinatatayuan niya.
"Si-si Jane" gulat na sabi ni William
Nais Sana niyang lapitan ito subalit naalala niya ang Hindi magandang pag hihiwalay nila.
Tumamlay ng bahagya ang katawan niya at tumalikod
"Kausapin kaya niya ako" bulong nito.
"Bahala na" dag dag nito tapos dahan dahan siyang lumapit.
"Jhe- Jane, h-hi" wika ni William.
Nilingon siya ni Jane at napatitig sa kanya.
Namangha si William sa itsura ni Jane tila ba mas lalo itong gumanda mula ng hiking pag kikita nila.
"William" malakas na nakangiting wika ni Jane.
Nag tataka si William na parang wala lang sa kanya ang nangyari.
"Ah eh, about last time... I mean.." Mautal utal na sabi ni William.
Huminga siya ng malalim at sinabi ng
" I'm sorry"
Pak!
Isang malakas na sampal ang sinagot ni Jane natulala si William at natigilan.
"Sorry" mangiyak ngiyak na sabi ni Jane
"Hindi mo alam kung gaano ka sakit ang umasa, kung gaano ka sakit ang iwanan ng basta. Ung bigla nalang mawawala ang kasiyahan ng puso. Hindi iyon kaya ng salitang I'm sorry" lumuluhang sabi ni Jane.
"Yong kapatid ko kasi" dahilan ni William hahawakan Sana niya si Jane ngunit umiwas ito.
"Kapatid" sabi ni Jane sabay punas ng luha
"Palagi naman diba" dag dag nito sabay takbo palayo
Labis ang pag sisi ni William habang pinag mamasdan niya si Jane natumatakbo palayo. Alam niya sa puso niya kung gaano niya ito kamahal subalit kinailangan nilang lumipat dahil sa naramdaman ni Edie dahil sa biglaan ito Hindi na niya nagawang mag pa alam.
Sinasabi ng puso niya na habulin si Jane para mag paliwanag pero pinipilan siya ng sarili niya na baka wala pa sa tamang panahon para makita sila.
Labis na nasasaktang ang damdamin niya
Hindi siya nakapag isip ng maayos.
Napasuntok nalang siya sa bakal at tinayakan ito.
"Wahhh"
May pag kakataon pa siya para mahabol si Jane pero minabuti nalang niyang bumaba sa loob ng barko at mag punta sa liquor section para kahit papaano Malawi ang sakit na nadarama niya.
"Sana naging okay ang lahat"
Yan ang mga katagang binibigkas ng damdamin niya.
.
nang dumilim na pasuray suray na muling bumalik si William sa itaas ng barko nag babakasakaling muli niyang makita si Jane.
May lakas na siya ng loob para sabihin ang dahilan ng kanyang pag layo.
"Huuu" buga ng para masama ang natitira pang kana sa kanyang dib dib.
Inayos niya ang kanyang pananamit at inayos ang lakad hanggang makarating sa pinag kitaan nilang dalawa.
pag dating niya ay walang siyang taong nakita soon ni anino ni Jane ay Hindi niya nakita.
Sa pag ihip ng malamig na hangin masama ni William ang kalungkutan, bahagyang napigil ang pag hinga niya saka binuga. Sandali siya napatigil tapos muling tinungga ang dalawa niyang bote ng alam saka nag patuloy sa pag lakad hanggang sa batang na bakal ng barko.
Sa muli niyang pag tungga ng bote ay naalala niya ang mga luha sa Mata ni Jane habang sinasabi ang nasa loob niya.
Nakatungo siya at napangiwi ang mga labis
"Hah ano pa ba ang aasahan ko. Ang tanga ko" sabi William tapos muling tumagay
Tumingala siya sa kalangitan at pinag masdan ang mga bituin. labis na pag sisi at kalungkutan ang kanyang nadarama sa gilid ng kanyang Mata niya ay dumaloy ang mama Kristal na likido mula sa kanyang mga Mata.
Muli niyang tinungga ang alam niya dala sa pag kakataong ito ah mas marami ang kanyang ininom
Sa bandang kana ni William sa di kalayuan ay lumabas si Jane.
Dahan dahang nag malakas si Jane habang pinag mamasdan ang kagandahan ng Gabi.
Nais niya din kasing kalimutan ang ginawa niya Kay William.
Nag sisi siya dahil sa Hindi man lang niya ito hinayaan mag paliwanag.
Sa pag tingin tingin niya natanaw niya si William.
Bumulis ang tibok ng puso niya, agad na patalikod ito at pinakiramdaman ang pag yabog ng puso niya. "Si William" bulong niya
Dahan dahan niya pinihit ang leeg niya para muling sulyapan si William.
"Si William nga" dugtong nito.
Nakita niya ang patuloy na pag inom ni William ng alak.
Nag tataka siya dahil ni minsan ay Hindi nya ito nakitang uminom.
Tumalikod si Jane gusto niya sanang lapitan ito pero dahil sa ginawa niya kanina natitigilan siya.
Muli niyang nilingon si William. Nahahabag siya sa nakikita niya naiisip niya na baka may pinag dadaraanan ang mahal niya.
Nang makita niya inilalabas ni William ang ulo niya sa batang ng barko kasama ang Kalahati ng katawan nito na parang mahuhulog ay agad na napatakbo malapit si Jane para tulungan siya.
"William" malakas na sigaw ni Jane.
Nagulat si William sa pag lapit ni Jane na patigil ang sususka niya.
Tumayo ito at pinunasan ang labis niya.
"Please William wag kang mag papakamatay" takot na takot na sabi ni Jane.
Napansin ni William ang mukha ni Jane bagamat takot na takot ito napapangiti siya sa taglay nito kagandahan. Lalo siyang nanigas na parang yelo ng hanapin siya nito at nag iiyak.
Tulalang dahan- dahan niyang niyakap si Jane.
"Hi-hindi naman ako mag papakamatay" mahinang sabi ni wiliam"
Napamulat ang mga Mata ni Jane at nag simulang mamula ang mga pisngi niya. Naitulak niya si William at mabilis na lumakad palayo.
"Jane bakit" tawag ni William.
Nag patuloy lang sa pag lakad ng mabilis si Jane palayo Kay William. Kulang pula parin ang nga pisngi niya at natataranta Panay ang tapik niya ng dalawang palad niya dito para mawala ang pamumula.
"Nakakahiya" gigil na sabi ni Jane.
Nang naabutan siya ni wiliam ay hinablot siya braso
"Jane sandali lang"
Napatulala si Jane ng hilahin siya ni William paharap sa kanya.
Matagal siyang napatingin sa mukha ni William. Bago siya pautal utal na nag salita.
"A- akala ko kasi mag papakamatay ka" sabi ni jade sabay I was ng tingin
"Nakatakot ka" sabi ni wiliam habang hinahanap ang mga Mata ni Jane na patuloy sa pag I was ng tingin
"Kahit sino naman Mata takot" alibi ni Jane
"Tingnan mo ako" sabi ni William habang hinawakan ang mukha ni Jane para iharap sa kanya.
Hindi mapakali si Jane habang pinag mamasdan siya ni William ng malapit an sa mukha.
"Jane, patawarin mo ako" bulong ni William Kay Jane.
"A-aalam mo kasi..." Pautal utal na sabi ni Jane pero bago pa niya matapos ang kanyang sinasabi ay...
Hinalikan siya ni William
Wala na siyang nagawa kundi hanapin ang gabing iyon. Sa ilalim ng liwanag ng mga bituin na nag liliwanag sa kangitan.
.
.
Sumapit na ang Gabi wala paring sawa si Edie na libutin ang paligid gamit ang digital na kamera niya ay wala parin siyang tigil sa pag kuha ng mga larawan.
Kakaibang kaligayahan ang kanyang nadarama dahil sa wakas walang rules siyang sinusunod.
Tumayo siya sa gitna ng Parke at ngunit
"Ang sarap palang Malaya"
Sabi ni Edie tapos ipinikit ang mga Mata at ibinuka ang kanyang mga braso saka tumingala sa kalangitan.
Ilang saglit ay biglang nanakit ang kanyang dib dib
Napakunot ang kanyang boo sabay hawak sa kanyang dibdib.
"Ah..." Sabi ni Edie tapos dahan dahang lumapit sa fountain at naupo sa gilid nito.
Dinukot niya sa kanyang bulsa ang kanyang gamot at agad na ininum ito.
Kasunod ng tubig sa maliit na bottle.
"Hummmm haaaa" bunting hininga niya.
Napatingin si Edie sa bote ng gamot na nasa kamay niya.
Gamit ang likod ng kamay niya ay pinunasan niya ang tubig sa kanyang bibig at nakuha luhang tumingala. Ka sabay sa pag hawak ng mahigpit sa kanyang kamay.
"Kaya ko to, kaya ko to" sambit niya.
Pag katapos ay tumayo ito ilang mag hanap ng hotel na matutulugan.
Mula nang oras na nag kaayos na sinabi William at Jane ay buong byahe na silang mag kasama. Muli nilang pinag patuloy ang pag mamahalang na udlot noon.
Sa gilid ng barko ay mag kayakap na nakaupo ang dalawa sa isang mahabang upuan pinag mamasdan ang magandang tanawin ng dagat. Sing tindi ng init ng araw ang umaapoy na mga puso nila.
"Malapit na taong dumaong anong balak mo" tanong ni William Kay Jane na nakayakap sa kanya.
"Yong dahilan ng pag punta ko dito, pinapatao ako ni dady sa coffee shop namin dahil sa mag babakasyon ng ilang araw ang pinsan ko." Sagot ni Jane.
Bumangon ito sa pag kakahiga sa dibdib ni William.
"Ikaw, ano nga pala ang gagawin mo sa Singapore" tanong ni Jane na napatingin sa mukha ni William.
Napatingin si William Kay Jane
"Susunduin ko ang kapatid ko" sagot nito.
Natigilan si Jane alam niya kung gaano kamahal ni William ang kapatid kaya Hindi niya ito mapipilit na sumama nalang sa kanya.
Nahiga muli si Jane sa dibdib ni William at sinabi ng "mag kikita pa ba tayo"
"Oo naman sisiguraduhin ko, kung Hindi man aantayib kita sa philipinas" sagot ni William sabay yakap Kay jane at halik sa noo nito.
Kakaibang kaligayahan ang nadarama ni Jane habang yakap yakap si William.
Mga ilang sandali pa ay binasag ng ingay ng selpon ang kanilang kaligayahan.
Kring! Kring!
Napaigtad si William ng naramdaman niya ang vibrate ng kanyang phone.
Nakatayo ito at kinuha ang kanyang selpo.
Laking tuwa niya ng makita sa screen ang pangalan ni Edie
Agad niya ito sinagot at parang makalimutan niya na kasama niya si Jane.
"Hello Edie, as an ka" sabi nito sa phone tapos tumayo Kay Jane.
Naiwan si Jane na mag isa sa upuan parang may kirot sa dibdib niya dahil muli na naman niyang naramdaman ang iniwan.
Hindi na siya nag pa alam Kay Williams umalis nalang siya at nag tungo sa kanyang kuwarto.
Napansin ni William ang pag Alis ni Jane hahabulin niya Sana si Jane pero nag dalawang isip siya nanatili siyang kausap si Eddie sa telepono.
.
.
nang nakadaong na ang barkong kanilang sinasakyan ay agad na nag gayak si Jane at nag mamadaling bumama nang Hindi na nag paalam Kay William.
Labis kasi siyang nasasaktan sa tuwing nararamdaman niya nababaliwala siya. Mabigat ang damdamin niya habang pababa ng barko.
Sandali siyang tumigil at lumingon sa likod saka nag patuloy sa pag baba.
"Jane, Jane"
Natigilan si Jane ng narinig niya ang pag tawag sa kanya ni William bumilis ang tibok ng puso niya at parang siyang nanigas na parang yelo.
Dahan dahan siya hininga ka sabay ng pag lungkot ng mukha niya tinapangan niya ang loob niya saka nag patuloy sa pag baba.
Nag patuloy sa pag tawag si William habang hinahabol siya pababa ng barko hanggang sa naabutan niya ito.
"Jane sandali" sabi ni William pag ka hablot niya sa bisig ni Jane at iniharap sa kanya
Natulala si Jane ng makita niya ng malapitan ang mukha ni William. Wala siya na sabi kundi nanatili nalang siya sa harap ni William.
Hindi niya kayang baliwalain nalang si William dahil sa sobrang damdamin na NASA loob ng puso niya. Para siya nahihipnotays sa tuwing makakatitig siya sa mga Mata ni William.
Wala siya nagawa kundi hayaan nalang si William sa kanyang ginagawa
"May nagawa ba uli ako sorry Hindi sinasadya, please ayaw ko nang masama ka uli" sabi ni wiliam sabay yakap sa kanya nito.
Kaligayahan ang nadarama ni Jane dahil sa init ng yakap ni William na labis niyang hinahanap. Pero sumasagi sa isip niya na Hindi siya ang priority nito at pangalawa lang siya sa kanyang kapatid.
Ninais niyang makawala sa pag kakayap ni William pero tinatalo siya ng damdamin niya.
Hinawakan niya ang bisig ni William para Sana tanggalin ito at umalis.
"Pangako, Hindi na kita muling sasakyan" bulong ni William
Nabigla ang puso ni Jane at biglang lumambot.
Wala na siyang nagawa kundi ay yakapin nalang si William ng mahigpit.
Para eksena sa pilikula.
Magkayakap sila sa gitna ng maraming taong nag dadaanan na tila sila lang dalawa sa mundo.
Pero Hindi din nag Tagal ang kaligayahan iyon ni Jane dahil makahiwalay silang tinahak sa lugar ng Singapore.
Isinakay siya ni William sa taxi para puntahan ang coffee shop nila at si William naman ay sumakay sa ibang taxi para puntahan ang kanyang kapatid.
Subalit nang ako siya na pag nakita na niya si Eddie ay pupuntahan niya si Jane at sabay silang uuwi ng philippinas.
.
.
pinuntahan ni William si Eddie sa pinag usapan nilang lugar para pauwiin na ito.
Hindi ni alam kung pano niya ito sasabihin sa kanya ng Hindi Ito magagalit natitigilan pa si William para makaisip pa madadahilan.
pag dating niya doon ay wala pa si Eddie bahagyang bumagsak ang damdamin ni William. Nilibot ng mata ni William ang buong paligid. Sa dami ng taong naroon at Hindi ni nakita si Edie hanggang mabaling any tingin niya sa isang istatwa na nasa harap niya. Gawa sa bato na may ulo ng lion at may buntot ng isda at sa bibig nito ay may nalalabas na tubig.
Bumalik sa ala ala niya noong araw na unang nakita ito ni Eddie sa TV.
Tutuk na tutuk siya TV at manghang maha sa istawang iyon.
"Sana kuya balang araw makita ko din iyon" wika ng batang si Eddie.
Napangiti ang binatang William habang nakatayo sa harap ng istatwa at pinapagmamasdan ito.
"Salamat at nandito narin kami" bulong ni William sa sarili.
Dahil sa wala pa si Eddie pinag iisipan niya kung aalis na siya o mag aantay pa siya.
Nag aalala siya baka kung ano na any bang yari sa kanyang kapatid baka Hindi niya iniinom ang gamot niya. Naupo siya sandali saka tumingin sa relo.
"Asan kana ba Eddie?" Tanong ni Edie sa sarili.
Napatingin William sa lugar kung saan pedeng dumaan si Eddie
Naiinip na siya sa kanyang kapatid.
Dinukot niya sa bulsa ang kanyang selpon at dinial ang number ni Eddie.
Nag ring ito tapos may sumagot
"Hello Edie asan kana?" Sabi ni William sa telepono.
"Hello kuya, sandali lang medyo malayo pa ako" sagot ni Eddie na nag mamadaling nag lalakad sa gilid ng kalsada. Hawak sa kabilang kamay ang kanyang kamera.
"Oo kuya pupunta na ako dyan sandali lang" dag dag ni Eddie.
Sa di inaasan ay may nabangga siyang babae na kababa lang ng taxi.
"Opsss sorry" sabi ni Eddie habang tinitulungan niya itong pulutin ang gamut ng babae.
"Okay lang" sagot ng babae habang dali dali niya ng dinadampot ang mga gamit niya.
Pag katapos at sabay silang tumayo.
Parang na nigas si Eddie ng nakita ang mukha ng babae habang papatayo sila.
Natulala ito at nakanga-nga.
Para siyang nakakita ng isang diwata sa lunsod ng Singapore.
"Gamut ko" sabi ng babae
"H-ha" ang ranging nasabi niya.
"Sabi ko akina ang gamit ko" sabi ng babae sabay hila ng gamit niya Kay Eddie. Sabay mabilis na umalis at pumasok sa coffee shop na nasa gilid niya.
Sinundan niya ng tingin ang babae hanggang sa loob ng coffee shop.
Nanatili parin siyang baka nga nga at manghang mangha sa babae.
"Hello Eddie hello anong nangyayari" Boses ng kuya niya sa selpon na nakalimutan niya.
Dahan dahan niya iniangat ang selpon at inilagay sa teynga niya.
"Kuya, in love ata ako"
Nagulat si William sa narinig at nag tataka napatingin siya sa selpon at sinabing
"Ano daw "
.
"Alam kuya kung makikita mo siya kahit ikaw matutulala rin" masayang sabi ni Edie pag kabukas ng pinto sa pag pasok nito ay wala paring patid sa pag sasalita.
Hindi malaman ni William kung pano niya sisimulang sabihin kung bakit niya siya sinundan.
Tahimik siyang pumasok sa kuwartong tinutuluyan ni Edie sa hotel at Hindi makasingit sa pag sasalita ni Edie.
"Kuya pede mo ba akong tulungan sa pag ligaw sa kanyang, alam mo naman na Hindi pa ako nag kakagusto sa babae, ngayon lang" nakangiting sabi ni Edie pagkatapos niya ihagis ang mga gamut niya sa kama.
Natigilan si William at bahagyang napaisip
"Aalam mo kasi, may problems tayo"
Pasakalye ni William
"Pinapasundo kana sakin ni mama" dugtong ni William.
Napatigil si Eddie sa kanyang ginagawa.
Binalewala niya ito na tila ba hindi niya narinig.
Nag lakad siya papunta sa kanyang maleta at kumuha ng damit.
"Sa tingin ko kuya dapat mo din siyang makita" sabi ni Edie habang kumukuha ng damit.
"Edie" sambit ni William
Hindi ito pinansin ni Edie
"Edie" pag ulit ni William.
Sa muling pa tawag ni William sa pangalan ni Edie at bigla itong nagalit.
Sumabog ang damdamin ni Eddie at ibinagsak ang hawak niyang damit
"Ayaw ko pang umiwi kuya" nakatungo itong nakatalikod Kay William.
Humarap ito at sinabing
"Ikaw itong nag pamulat sa akin na sa natitira kung bigay ay kailangan Kong imaging masaya" tumigil ito at tumingin ng deretso sa mga mata ni William.
"Magiging masaya ako dito" dugtong ni Eddie sabay dampot ng mga damit niya saka nag deretso sa bathroom.
Natahimik si William sa naging reaction ni Eddie napahapunas siya sa kanyang mukha gamut ang kanyang palad at huminga ng malalim.
Napatingin siya tumilapon na botalyeng gamot sa kama.
Nilapitan niya ito at dinampot.
Hindi niya ala kung pano niya ito makumbinsing umuwi kung pag bibigyan niya ang kapatid hanggang kailan. Iniaalala din niya ang kalagayan ng kanyang ina.
Napaupo siya sa kama, gulong gulo Hindi malaman ang gagawin
Tiningnan niya ang bote ng gamot sa palad niya at inalog.
Medyo madami pa ang laman iniisip niya na baka Hindi ito iniinom.
Lumabas si Eddie mula sa bathroom at bihis na bihis
"San ang punta mo?" Takang tanong ni William.
"Pupuntahan ko siya kuya" nakangiting sagot ni Eddie.
Naramdaman ni William na Hindi na mag babago ang isip into
Tumayo ito at sinabing
"Sige tutulungan kita dyan sa nagugustuhan mong babae pero pag katapos uuwi na tayo"
Ngumiti si Eddie at napayakap kay William
"Talaga kuya salamat"
"Sabi na di mo matitiis" tuwang sabi ni Eddie.
"Oo na, basta pag katapos umuwi na tayo ha" sabi William.
Tumango lang si Eddie pero bakas sa mukha ang kaligayahan na labis ang saya ang darama ni William sa tuwing makikita ang mga ngiting ito.
Bagamat Hindi talaga buo ang desisyon ni William wala siyang nagawa kundi sumama at pag bigyan ang kapatid.
Sa isang coffee shop siya dinala ni Eddie
Medyo madilim na kaya siguro di na gaanong madami ang tao sa loob.
"Tara kuya tuturo ko siya sayo" sabi ni Eddie na tila ba kinilig na babae.
Parang mabigat na paa na inihakbang ni William ang kanyang mga para papasok sa loob ng coffee shop.
Naunang pumasok si Eddie at ang kanyang ngiti sa mukha ay Hindi mapauwi.
Sa pag pasok ni William, pag katapak palang mga paa niya ay agad na bumugad ang babaeng nais ipakita ni Eddie.
Nanlaki ang mga mata niya at Hindi siya makahinga ng maayos
"Sabi kuya kahit ikaw mapapatutulala" sambit ni Eddie ng nakita ang reaction niya.
Nilingon niya si Eddie nakita niya ang kumikinang na mga mata nito.
Muli niya ibinalik ang tingin sa babae.
"Jane" mahinang sabi ni William.
Nagulat si Eddie at napalingon Kay William
"Kilala mo?" Tanong ni Eddie.
Tulalang nilingon niya si Eddie
Inaalala niya ang mararamdamn ni Eddie kung sakaling sabihin niyang may kasintahan na ang babaeng kanyang nagugustuhan.
"Ah eh hindi . nabasa ko sa name plate niya sa dibdib." Ang tangin nasagot ni William.
"Grabe ang linaw ng mata mo. Di ko mabasa dito ah" sagot ni Eddie tapos muling balik ang tingin Kay Jane.
Hindi niya alam kung ipagtatapat na niya o hahayaan nalang pati ang pano kung malaman ni Jane. Ano kaya magiging reaction into.
Wala siya magawa kundi ang tumayo ng tahimik.
"Tara kuya lapitan natin siya" pang yaya ni Eddie. Tapos lumakad pauna.
Wala na siyang nagawa kundi ang sundan si Eddie bitbit ang pangamba sa dibdib.
.
Masayang masaya si Eddie habang papauwi sila ni William about langit ang nadaramang ito ni Edie samantalang si William ay tahimik na nakasunod sa kanyang.
"Sabi sayo kuya kahit ikaw mamangha sa kagandahan niya" sambit ni Eddie habang nag lalakad.
Napansin ni Eddie na parang lutang ang kuya niya habang ito ay nag lalakad
Nag tataka siya at napatigil
Nabangga pa siya ni William ng di sinasadya
"Kuya okay ka lang" tanong ni Eddie Kay William
"Ah eh okay lang ako" sagot ni william
"Sure ka para kasing kakaiba ka ngayon ah" muling tanong ni Eddie saka tumalikod at nag patuloy sa pag lakad.
Nanatili si William sa kinatatayuan niya nakatingin lang sa likuran ni Eddie.
"Eddie!" Tawag ni William sa kapatid.
Napatigil si Eddie at lumingon sa kanyang mga apart na habang ang layo Kay William
"Bakit?" Takang sagot niya
"Pweding mauna kana, susunod nalang ako" sambit ni William.
Mas lalong nag taka si Eddie, di niya alam kung San ito pupunta lalo na pareho silang sayo sa lugar na iyon.
"San kaba pupunta, gusto mo samahan kita" sagot ni Edie.
"H-hindi na, mauna kana. Kailangan mo pang inomin ang gamot mo" sagot ni William.
Di mawari ni Eddie kung hahayaan niya na umalis ang kuya niya at mauna na sa hotel na tutuluyan nila. Sasamahan na sana niya ito kaso naiwan niya ang gamot niya sa hotel.
Napilitan nalang siyang sumagot
"Sige kuya, antayin nalang kita sa hotel"
"Sige, pangako di ako mag papagabi" sambit ni William.
Tumalikod na si Eddie at nag patuloy sa paglakad pauwi sa hotel.
Napabuntong hininga si William na tila may mabigat na dinadala sa kanyang damdamin.
Mabigat ang katawan na tumalikod si William at nag lakad.
Nag lakad pabalik sa coffee shop.
Binalikan ni William si Jane sa coffee at niyayang lumabas para pag usapan ang tungkol Kay Eddie. Bagamat masakit sa kalooban ni William pero kailangan niyang kausapin si Jane para hayaan si Eddie sa nais nitong gawin.
"Naririnig mo ba ang sarili mo William" malakas na sagot ni Jane na napatayo sa pakakaupo sa tabi ni William.
Magkahalong niya at lungkot ang nasa loob ni William na natiling nakaupo at nakayuko.
Hindi siya makatingin Kay Jane at sinabing
"Hindi naman matagal, bigyan mo lang ako ng oras para mapapayag ko siyang umuwi." Tumayo siya at nilapitan si Jane.
"Wag mo Kong lapitan" galit na sabi ni Jane habang itinulak niya si William.
"Lagi mo nalang siyang inaalala, pano naman ako, ang damdamin ko. Tapos ngayon" pasigaw na sabi niya sa mukha ni William.
"Ngayon mo napatunayan sa akin na talagang wala akong halaga sayo" dugtong nito.
Parang sinampal ng kaliwat kanan ang puso ni William. Napatahimik siya at nalang ano mang katagang lumabas sa bibig niya.
Napaupo siya uli at tinakpan niya ng kanyang mga palad ang kanyang mukha sabay hinga ng malalim.
"Sana ay maunawaan mo" sabi niya sabay tanggal ng kanyang mga palad sa kanyang mukha.
Tumingin ito Kay Jane
"Malapit na siyang mamatay. Himala na nga lang at inabot pa siya sa kanyang edad. Dahil sabi ng doktor meron nalang siya 5taon noon para mabuhay. Natutuwa kami na nadugtungan pa ng 3 taon ang buhay niya." Napayuko siya at lumuha
"Ano mang oras maari siyang mamatay. Pwedeng mamaya, bukas o sa isang araw. Kaya ginagawa ko ang lahat para maging masaya siya sa nalalabi niyang buhay" naiiyak na sabi niya.
Naramdaman ni Jane ang nararamdaman ni William. Awa ang nangingibabaw sa puso niya.
Lumapit siya sa naiyak na si William ay niyakap ito.
"Naiintindihan kita pero please wag mong pagawa sakin ang gusto mo" sambit ni Jane
Napayakap si William Kay Jane at Hindi na niya kinulit ito
Niyakap niya si Jane na parang nalang katapusan dahil kinabukasan pag kasama na niya si Eddie at Hindi na niya ito magagawa.
Iniisip niya kung pano niya mapapayag si Eddie na umuwi na.
.
Kinabukasan ay bumalik sila William at Eddie sa coffee nina Jane. Dahil sa kagustuhan ni Eddie. Hanggang ngayon bigo parin si William na sabihan na umuwi na sila.
Pakiramdam niya ay bigat bigay ang buong katawan niya. Matamlay siyang sumusunod kay Eddie papasok sa coffee shop.
"Bilisan mo kuya" pamamadali ni Eddie.
"Andyan na." Sagot ni William sa excited na si Eddie.
Sa pag pasok nila ay siyang labas ni Jane sa loob ng kusina ng shop.
Nakangiting lumapit sa kanyang si Eddie.
Nakatingin lang siya Kay Jane na nakatingin din sa kanya.
Tumango lang siya sinyas na okay lang kahit wag na niyang gawin.
Umupo si William sa tabi ng lamesa na nasa gilid kung saan kita ang labas sa salamin na bintana.
"Hi Jane" bati ng nakangiting mukha ni Eddie.
Nginitian ni Jane si Eddie saka bumati
"Hi, anong order mo"
Sabi ni Jane sabay silip Kay William na tahimik na nag iisa sa lamesa.
"Dalawa coffee para samin ng kuya ko" sagot ni Eddie
Nakangiti ito habang pinag mamasdan ang mukha ni Jane.
"Pede ba kitang antayin pag uwi mo" tanong ni Eddie.
"Bakit naman" sagot ni Jane na patuloy sa kanyang ginagawa.
Naupo si Eddie sa upuan na nasa harap niya at ipinatong ang siko sa patungan na NASA harap niya at nag palumbaba sa harap ni Jane.
"Wala naman gusto ko lang na mag kakilala tayo ng mabuti" sagot ni Eddie
Hindi agad nakasagot si Jane
Tiningnan niya si Eddie sa mukha halata sa mukha niya ang naramdaman niya. Namumutla ito at Hindi na ka pulahan ang nga labi.
Naalala niya ang sinabi ni William
"May taning na ang buhay niya, kaya ginagawa ko ang lahat para imaging masaya siya sa natitira niyang buhay"
Nilingon niya si William na nakatingin sa labas ng bintanang salamin.
"Sige mga 9pm ang labas ko" sagot ni Jane.
Labis ang tuwa ni Eddie sa kanyang narinig na parang nais mapatalon sa tuwa
"Great wala nanv bawian yan ha" galak na galak na sagot ni Eddie.
Saka masayang lumapit Kay William.
Kitang kita ni Jane kung pano niya kinausap ang kuya niyang si William. Tuwang tuwa na napapayakap pa.
Nilingon siya ni William saka nag salita sa hang in
"Salamat"
Walang na sagot si Jane sa pag papasalamat na iyon ni William. Hindi rin niya maiintindihan kung bakit niya ginawa iyon. Ang alam lang niya mahal niya si William. Kung ito ang makakabuti sa kanya , tutulungan nalang niya ito. Ang ranging hiling nalang niya ay Hindi ito mag tagal.
